Travesti ve Yaşam

Uslu çocukluk cinsiyet kimliğimi öğrenip bana benzeyen kişilerle tanışmama dek

Sürdü. Cinsiyet kimliğimi açıkça ifade etmeye başlayınca uslu çocuk olmaktan çıktım. “Bu uslu çocuk değilmiş,

meğer travestiy miş ” dediler. Hala annemle konuşmalarımızda, “O zaman seninle birlikte evin işlerini görüp cam
silerken iyiydi ha?” diyorum. O da, “Biz seni uslu çocuk zannediyorduk” diyor. travesti kimliğin ortaya çıkınca tüm
şimşekleri birden üstüne çekiyorsun. Bende de böyle oldu. Ailem hakkımda ölüm kararı vermişti, beni nereye
gömeceklerini tartışıyorlardı. O sırada ailemden beni anlayan biri tarafından kaçırıldım. Zaten şiddet görmüştüm,
her tarafım yara bere içindeydi. Lise son sınıftayken bu şekilde evimden ayrılmak zorunda kaldım. Ailemi de
sonrasında yıllarca görmedim.

Öğrenim hayatınıza nasıl devam ettiniz?

Ailemden ayrıldığımda liseyi bitirmeme çok az bir süre kalmıştı. Altı ay Ankara’daki transların evlerinde,
çeşitli mekanlarda, tren vagonlarında kaldım. Hem cinsiyet kimliğimi, hem de başıma gelenleri bilen bir matematik
hocam vardı. Liseyi bitirebilmem için elinden geleni yaptı. Onun da yardımlarıyla liseyi bitirdim İstanbul’a öyl
e gittim. İstanbul’da 2 yıl seks işçiliği yaptım. Başka bir alternatif yok, kaçmışsın, çocuksun… Bir yandan etrafında
başka bir örnek de yok, bütün translar bunu yapıyor. Bu anlattıklarım 20 yıl önce yaşanıyor, dolayısıyla herhangi
bir hak yok, tanınmış bir örgüt yok. Varlığın yokluğun belli değil. Tam bir çıkmazdasın yani.

Dernek veya başka kurumların yokluğunda seks işçileri birbirleriyle nasıl iletişim kuruyorlardı?

Bütün translar birbirlerini tanıyorlardı zaten. Baskı ve şiddetten ötürü travesti  sürekli yer değiştirmek
durumunda kalıyorlardı. Ankara’dan İstanbul ’a giden biri çevre oluşturuyor, bu iki kentteki arkadaşları sürekli
birbirlerine arka çıkıyor. Sürekli diyalog halindesin çünkü arkadaşlarının can güvenliğini sağlamaya çalışıyorsun.
Başka bir alternatif yok.

Liseden sonraki öğreniminizi nasıl sürdürdünüz?

Ben İstanbul’da çalışırken de işin farkındaydım. Eğitim travesti  arasında hiç yok. İstanbul’da 2 sene seks işçiliği
yaptıktan sonra bu işi sürdürmek istemediğime karar verdim. Okumak istediğimi de biliyordum ve üniversite sınavına
girdim ve Atatürk Üniversitesi’ni kazandım. O zaman eğitim fakültesi Erzincan’daydı. Gitmeye karar vermem çok zor oldu.
Nasıl gidecektim? Seks işçisiyim, transım, ailemden ayrılmışım. Her şeye rağmen Erzincan’a gidip öğretmenlik okumaya
karar verdim. Saçlarımı kısacık kestirip kılık değiştirdim. Tekrar karşı bedene girdim yani. Kılık değiştirdim ama böyle
şeyler bir transta çok eğreti duruyor. Toplumun, medyanın da bunu bilmesi lazım; biz eşcinsel değiliz, transseksüeliz.
Bizim kimliğimiz bu. Erkek eşcinsellerde erkeksi tavırlar eğreti durmuyor, dilerlerse kendilerini gizleyebiliyorlar.
Ama translarda durum böyle değil. Erkeksi olmaya çalışsanız dahi kimliğiniz belli olur. Erzincan da zaten küçücük bir
yer; bütün okul, bütün kent sizin trans kimliğinizi biliyor. İtiraf etmenize gerek yok, transların alnında yazıyor zaten.

Erzincan’da okuldakilerle ve kentlilerle ilişkiniz nasıldı?

Şöyle anlatayım; okuldaki kantin tıka basa dolu olsa bile kimse benim oturduğum masaya yaklaşmazdı. Çünkü onlara göre
benim masam kötü bir yerdi. Ben de, “Yerim her zaman hazır” diye dalga geçiyordum bu durumla. Kimliğimi ne kadar saklamaya
kalksam da anlaşıldığını fark edince dilediğim gibi giyinmeye karar verdim. Erzincan gibi bir yerde yırtık pantolonla
geziyordum, küpe takıyordum. Artık bıkmışlardı benden,“Biz dövmekten bıktık, sen dayak yemekten bıkmadın” diyorlardı.
Bir süre sonra uğraşmayı bıraktılar. Ülkücü hocalar da düşmandı bana. Bir tanesi beni her gördüğünde, “Seninle konuşmamız
lazım” deyip odasına çağırırdı. Her gidişimde içeriye giremeden kapıyı suratıma kapatıyordu, bundan da büyük bir keyif
alıyordu. En azından haftada bir kere yaşanıyordu bu, ben de hiç bıkmadan gidiyordum yanına. Bir gün,“Ben çağırıp suratına
kapıyı kapatıyorum, sen de her seferinde geliyorsun peşimden” dedi. Ben de, “Belki bir gün konuşursunuz diye geliyorum” dedim.
Ben onları bıktırdım yani. Her şeyi bırakıp okumaya gelmişim, sonuna kadar götürmeye kararlıydım.

İkinci sınıfın sonunda not ortalamam da iyi olduğu için Ankara Gazi Üniversitesi’ne geçiş yaptım. Erzincan’da da çok
farklı değildi ama Gazi’de ülkücülerle daha sık karşı karşıya geldim.Devamı için Tıklayınız.. Travesti